In 2002 heb ik van mijn echtgenote Loes,  een duikbrevet kado gekregen. Leek me altijd wel leuk om te doen. PADI behaald en in 2003 nog een keertje naar Egypte voor wat duikjes. 

Meteen bij thuiskomst een vereniging gaan zoeken in Nederland. Vanaf dat moment is het "duikvirus" toegeslagen.

 

Op een bepaald moment ben je dan 3 * CMAS en kom je op een keuzemoment. Blijf ik doen wat ik nu doe of ga ik verder de duikinstructie in. Het is dus instructie geworden.

 

Al met al heeft dit geleid tot het oprichten van een eigen vereniging samen met 3 vrienden. 

 

In ScubaLimburg heb ik gevonden wat ik bij de vorige vereniging miste. Geen druk, geen stress, veel duiken, duidelijke simpele afspraken.

 

Inmiddels heeft Loes haar CMAS 2* duikbrevet in de pocket. Zodoende kunnen we samen genieten van deze leuke hobbie.
 

In 2020 bij mij MS vastgesteld. Daardoor geen instructeur meer, Geen lid van vereniging meer, alleen nog maar enkel malen per jaar, duiken waar voldoende hulp is. 

Het is wat het is.